zondag 25 december 2016

Incredible India? Yes, it is!


India, we hadden het lang uitgesteld. Oorspronkelijk wilden we er onze wereldreis beginnen maar er waren toen zoveel slechte berichten in de media over vreselijke verkrachtingen en dergelijke dat onze goesting over was om het land te ontdekken. Maar gaande weg hoorden we er toch veel goede (en slechte)  dingen over  en aangezien ons lijstje alleen maar korter wordt gingen we er het op wagen. We waren voorbereid op een vuil, stinkend land en dat hebben we ook gekregen, maar je ziet er echt zo andere, kleurrijke, ongelooflijke dingen dat je dat eerste er graag bijneemt. Overal zie je koeien op de straat, met grote vlaaien op de grond, zodat je altijd moet uitkijken waar je loopt. Zelfs in de Mc Donalds kan je geen beef krijgen want die beesten zijn er heilig. Na een paar weken zie je daarom overal chateaubriands rondlopen waar je niet aan mag komen. Best frustrerend. Maar al bij al hebben we er een goede tijd gehad en willen we zeker nog eens terug om andere gedeeltes van het land te ontdekken. De mensen zijn er over het algemeen vriendelijk, ze kunnen wel staren zoals kleine kinderen dat doen, maar al bij al viel dat ook wel mee. Ze vragen vaak om een selfie met je te nemen, maar dat is leuk en voel je je welkom.
We waren er ook net tijdens de 'bankencrisis'. President Modi wil het land opkuisen, niet alleen de vuilnis en stront en dergelijke maar ook de corruptie en belastingontduiking. Hij heeft dan ook van de ene op de andere dag beslist om de biljetten van 500 en 1.000 roepie af te schaffen. De omwisselingstransacties bij de bank zullen worden geregistreerd en met de belastingdienst worden gedeeld.  Iedereen krijgt hiervoor tot 31 december de tijd. De maatregel zal vooral rijke mensen treffen die veel geld thuis bewaren, omdat ze er geen belasting op willen betalen. Vaak wordt het gebruikt om politici en autoriteiten om te kopen. Zij zijn nu gedwongen hun geld naar de bank te brengen. Er waren dan ook heel de dag lange rijen bij de bank, de bankautomaten konden de vraag niet aan en waren bijgevolg bijna altijd leeg. Gelukkig waren we van te voren op de hoogte en hebben we zoveel mogelijk euro's en dollars omgewisseld op de luchthaven en voor de rest hebben we zoveel mogelijk met kredietkaart betaald. En zoals ik al zei, vooral de rijken hadden er het meeste last van. We merkten ook wel dat hierdoor veel toeristen hun reis naar India hebben uitgesteld wat voor ons dan weer een voordeel was. Elk nadeel heb zijn voordeel....

Delhi (hier alle foto's)
Delhi is hectisch en druk. Je dient er steeds op je hoede te zijn voor mensen die minder goede bedoelingen met je hebben want vaak is deze stad de eerste kennismaking met India en hier willen ze wel eens van profiteren. Zo stappen er soms mensen bij je in de tuktuk en beginnen dan een gezellig praatje te maken om vertrouwen te winnen maar dan stellen ze voor om een andere tuktuk te nemen want het verkeer zit hier vast en je neemt best een andere weg maar deze tuktuk mag daar niet komen, blablabla... Maffia tuktuk. En zo kan ik nog wel meerdere voorbeelden noemen waarbij je soms twijfelt of het goed bedoeld is of dat ze je ergens naartoe willen lokken. Ons motto is: als een van ons 2 twijfelt doen we het niet. Wat vaak is voorgevallen.
Het is een metropool (op plaats 5 van de grootste metropolen met 26 miljoen inwoners) vol kleuren, geuren, mensen en indrukken, maar ook een stad vol historie, prachtige paleizen en eeuwenoud werelderfgoed.
Onze eerste uitstap was naar het Rode Fort (Lal Quila). Het is in de 17e eeuw gebouwd door Shah Jahan die onder andere ook de Taj Mahal heeft laten bouwen. Vroeger was het een belangrijk militair gebouw, maar tegenwoordig heeft het nauwelijks een functie meer.












 Jahan liet in dezelfde eeuw ook de Jama Masjid Moskee bouwen. Dit is vandaag de dag nog steeds de grootste moskee van India en tevens een van de grootste in Azië.




Onderweg zie je zulke taferelen.













We hebben er ook vaak de metro genomen, die erg efficiënt is. De eerste lijnen zijn geopend in 2002 en men is ze nog volop aan het uitbreiden en hoopt klaar te zijn in 2022. Er zijn wagons voorzien voor enkel vrouwen, wat soms wel rare taferelen oplevert.



Wat betreft architectuur is de Lotus Temple een bijzondere verschijning, en alleen daarom al het bekijken waard. Zijn opvallende uiterlijk heeft vele prestigieuze prijzen gewonnen en wordt geroemd door de designwereld. Het moderne gebedshuis in de vorm van een lotusbloem is een zogenoemd Huis van Aanbidding van het Bahá’í-geloof. De tempel is bedoeld om te mediteren en bidden en is vrij toegankelijk voor iedereen, ongeacht religie of achtergrond. Vanwege zijn open karakter is het gebedshuis één van de meest bezochte gebouwen ter wereld, lange wachtrijen tot gevolg.



De volgende dag zijn we naar de Akshardham tempel geweest, geopend in 2005. Het is een complex dat bestaat uit een verzameling van Indiase kunst, wijsheid, erfgoed en waarden, die eer bewijzen aan Bhagwan Swaminarayan (1781-1830), fakkeldrager van de Indiase cultuur. Het opmerkelijke is dat de tempel gebouwd is zonder staal, volledig uit zandsteen en marmer. De toegang is eveneens gratis, alleen mag je er buiten een flesje water niets naar binnen nemen. Foto's maken is dus ook niet mogelijk maar op hun officiële website kan je wel foto's downloaden, zodat je toch een idee krijgt van het prachtige complex.









Verder hebben we de 'spice market' bezocht, de grootste groothandel markt van Azië van allerlei kruiden, pepers en gedroogd fruit. Niet dus per 100 gram maar in grote zakken. De geuren pakken je er zodanig op je neus en adem dat ik er een loopneus, kuchje en tranende ogen van kreeg.






We hebben in de hoofdstad een stepwell bezocht, Ugrasen ki Baoli. Dit is een plaats waar ze vroeger water opsloegen en die bereikbaar was met trappen. Het is gerestaureerd en wordt nu vooral bezocht door jongeren van de nabije universiteit.



Ertegenover vind je ook enkele leuke streetart.




Toen we een treinticket wilden reserveren in het treinstation werden we weer tegengehouden door een vriendelijke man, te vriendelijk, die beweerde dat we het treinticket ergens anders moesten boeken en hij zou een goedkope tuktuk regelen voor ons enz. Ik vertrouwde het niet en ze werden te opdringerig zodat we besloten ons treinticket in het hotel te boeken, ook al moesten we daar extra voor betalen. Maar daar hebben ze ons omgepraat om beter een auto met chauffeur te nemen voor 2 weken in Rajasthan rond te reizen. De prijs viel mee en met ons verstand op nul hebben we hierin toegestemd. Met de auto en onze chauffeur Dupay (die we al snel himpes noemden) gingen we het Indisch avontuur tegemoet.
De stad Agra staat bekend voor een van de beroemdste gebouwen van de wereld, de Taj Mahal, maar eerst bezoeken we zijn kleine broertje, de Itimad-ud-Daulah. Het is een graftombe voor Mizra Ghiyas Beg, de rechterhand van keizer Jehangir. Hij is kleiner dan de Taj Mahal, maar wel een paar jaar ouder en ook uit marmer.







Als 'toeristenval' laten ze je dan ook nog (tegen betaling uiteraard) de achterkant van de Taj Mahal zien aan de overkant van de rivier maar dat was niet de moeite, naar ons idee.
We logeerden er in een nieuw, geweldig guesthouse, op loopafstand van het ticketoffice van de Taj Mahal, die we bij zonsopgang gingen bezoeken. Je kan enkel de dag zelf tickets kopen zodat er vroeg in de ochtend om 6u een hele rij staat aan te schuiven. Dan dien je nog een hele tijd in de rij te wachten voor de ingang vooral de deuren opengaan, de spanning wordt opgebouwd. Zoals op vele plaatsen in India moet je dan nog de veiligheidscontrole passeren en daarna krijg je eindelijk een zicht op het witte marmer. We hadden geluk met het weer en er was geen smog, wat er wel vaak voorkomt.  Andere gasten in ons verblijf vertelden ons dat ze de tranen in de ogen kregen en tot in hun hart ontroerd waren bij het aanzien van de Taj Mahal, nee, dat is ons niet overkomen. Maar het is mooi, dat zeker. Het mausoleum is gebouwd in opdracht van sjah Jahan ter ere van zijn favoriete vrouw, Mahal. 











In ons verblijf hebben we ook typisch Indisch gegeten, volledig vegetarisch. Erg lekker maar na 2 dagen snak je toch al naar een andere smaak, wat meer variatie (lees vlees). Op ons dakterras konden we een mooie zonsondergang bewonderen.


We hebben in Agra ook nog het Rode Fort bezocht. De naam slaat op het rode zandsteen, waaruit het fort is opgebouwd. De vestingmuur van 2,5 kilometer is tussen 1565 en 1571 gebouwd in opdracht van de Mogoelse keizer Akbar. Hij wilde de stad ermee beschermen. In dit fort zou sjah Jahan acht jaar lang gevangen zijn gehouden door zijn eigen zoon, die de macht over Agra wilde. Vanaf de oude cel van sjah Jahan heb je een indrukwekkend uitzicht op de Taj Mahal. Hoe frustrerend moet het voor de sjah zijn geweest, om vanuit gevangenschap naar zijn mooiste gebouw te moeten kijken. Verder was er een leuke sfeer met veel Indische toeristen die een selfie of foto wilden met ons. Ik lijk er soms wel een reus tegen.



















Fatehpur Sikri (hier alle foto's)
Op een uur van Agra ligt deze indrukwekkende moskee met een paleizencomplex. Wij hebben alleen de moskee bezocht en de Hiran Minar of olifantentoren. Zeker de moeite waard om er te stoppen op weg naar Jaipur.



















Rajastan
We zijn eerst gestopt bij Monkey Palace, een paleis bewoont door apen, zoals de naam al doet vermoeden. Het is er vuil en stinkt oa  naar apenpoep maar het is wel een speciale, unieke plek. De foto's spreken voor zich maar geven niet de geur weer.














De dag erop hebben we Jaipur verkend. De roze stad Jaipur vormt samen met Delhi en Agra de gouden driehoek van India. In de oude stad vind je veel roze gebouwen omdat een koning vroeger de hele stad roze heeft laten verven om de prins van Wales welkom te heten. Je hebt er heel wat bezienswaardigheden. Een ervan is het Hawa Mahal paleis, ook wel het Paleis der Winden genoemd. Het is meer een gevel met daarin 953 ramen, balkons en nissen verspreid over vijf verdiepingen. Achter deze ramen en nissen loopt een brede gang. Het gebouw had eigenlijk maar één doel, namelijk om de haremvrouwen van de Maharadja (koning of heerser van een gebied) van Rajasthan de mogelijkheid te bieden om de jaarlijkse parade te kunnen zien, zonder dat zij zelf vanaf de straat gezien konden worden.



Een andere niet te missen bezienswaardigheid is het indrukwekkende Amber fort, net buiten Jaipur. Het fort werd in 1592 gebouwd en diende als verblijfplaats van de heersers van Amjer. Om de stad loopt een verdedigingsmuur (à la Chinese muur) van 17 km. Je dient eerst een korte beklimming te maken. Vele toeristen doen dit liever op een olifant maar daar zijn we geen fan van. Het ziet er wel mooi uit maar de olifanten worden niet altijd goed behandeld.
























Vlak bij het fort heb je nog een mooie Baori of stepwell.





Ook kan je er het City Palace in het oude centrum bezoeken. We hadden er wel de pech (of geluk) dat ze er alles aan het opbouwen waren voor een bruiloft. Ik weet niet precies wie er ging trouwen maar als je het City Palace kan afhuren en de opbouw dagen werk is, dan weet je wel dat die niet om geld verlegen zit.














De Jal Mahal ligt midden in een meer en wordt daarom het waterpaleis genoemd. Leuke plek om uit een kokosnoot te drinken.




Voor de rest hebben we er nog wat rondgewandeld. Schattig die geitjes met een T-shirt aan!








Ranthambhore Nationaal Park (hier alle foto's)
Dit park is een van de grootste nationale parken in Noord India met een oppervlakte van 392 km² en een van de beste plaatsen om de Bengaalse tijger in het wild te kunnen spotten. Er zouden er nog 200 exemplaren  rondlopen maar wij zouden al erg blij zijn als we er 1 konden zien. Vroeg in de ochtend werden we opgehaald door onze jeep voor 8 personen. We hadden een vrolijk gezelschap en de sfeer zat goed. Je kan ook met een soort truck het park in maar ik had op internet gelezen dat je dan minder kans maakt om een Bengaal te vinden. Stef geloofde er niet in en al zeker niet toen de gids de plek aanwees waar ze gisteren een tijger hadden gespot. Maar het duurde niet erg heel erg lang tot we er eentje te zien kregen. 2 jeeps waren ons voor maar voor de rest waren er geen andere wagens te bekennen. Het is echt een prachtig beest. Het is me wel niet gelukt een 'national geographic' foto te trekken want door al mijn enthousiasme stonden de instellingen van de camera verkeerd en dat had ik heel op het einde pas door. Ook zitten er steeds wat takjes voor het beest waar de camera op wil scherpstellen. Maar we hebben het bewijs dat we hem gezien hebben! Toen de grote trucks aankwamen was de vogel vliegen dus we hebben echt wel heel veel geluk gehad.




Voor de rest hebben we ook nog wat andere dieren gezien maar daar waren we niet voor gekomen.





Bundi (alle foto's hier)
Dit stadje ligt niet op de toeristische route aangezien het wat uit de richting ligt. We hadden er veel goede dingen over gehoord dus hebben we het er op gewaagd. We zijn er maar 1 nacht verbleven, wat misschien te weinig was, maar het heeft niet volledig onze verwachtingen ingelost. Er is wel het 14e eeuws Taragarh Fort, waar we vanuit ons dakterras een mooi uitzicht op hebben. Het fort wordt niet onderhouden, wat ook wel zijn charmes heeft, maar het stonk er op vele plaatsen toch iets teveel naar apen-, en vleermuizenstront. Je hebt er ook wel een mooi uitzicht op de stad met de vele blauwe huisjes.
















Voor de rest hebben we nog in het stadje rondgelopen, op zoek naar de stepwells, want daar zouden er nog enkele exemplaren van zijn en was de hoofdreden van ons bezoek. Die vielen ook wel tegen want de meesten waren niet onderhouden en het water zag er zwart of groen van de vuiligheid. En dan heb ik het nog niet over de stank.







De markt was er wel erg leuk. De koeien lopen er gewoon langs de standjes en kunnen soms niet de verleiding weerstaan om wat verse groenten ervan af te grazen. Ze krijgen dan wel met de stok, heilig of niet, maar toch hebben ze hun buit.









Chittorgarh (hier alle foto's)
Op de weg naar Udaipur heeft onze chauffeur Himpes toch eens een goed idee gehad en is hij gestopt aan het grootste fort van India. Je kan er met de auto rondrijden en er is heel wat te zien. Er waren ook heel weinig toeristen buiten ons, wel Indische toeristen en de sfeer was erg goed. Vele selfies zijn er gemaakt. De plaats deed ons zelfs een beetje denken aan Angkor Wat. We waren onder de indruk.






























Udaipur is ook het "Venetië van het Oosten", de "meest romantische stad van India" en de "Kasjmir van Rajasthan" genoemd. Het is er inderdaad heel gezellig en we logeerden vlak naast het meer en het City Palace, met een geweldig uitzicht vanaf ons dakterras. 



Uiteraard hebben we ook het City Palace bezocht. Het was erg mooi, helaas waren ze er weer iets gigantisch aan het opbouwen voor een andere decadente bruiloft, wat wel wat inboette aan de charme. 






























Er zijn ook een paar mooie tempels.













Gelukkig hebben ze er goede brandbeveiliging  (2 emmertjes water en 2 emmertjes zand).


Voor de rest hebben we nog wat door de straatjes gekuierd. Als je wat afwijkt van de toeristische route zijn de mensen supervriendelijk en helemaal niet opdringerig, wat op andere plekken wel vaak voorkomt, omdat ze altijd wel iets willen verkopen.


























Onderweg had Himpes weer zo'n geweldig idee. Het probleem was wel dat hij ons niet vroeg wat wij wilden dus hij besliste om 3u om te rijden om ons een tempel te laten zien. En we hadden maar 1 nacht in Jodhpur dus we waren behoorlijk 'pissed' op hem toen we er laat in de namiddag aankwamen. Dit had ons die 3u extra in de auto opgeleverd.










Jodhpur is populair vanwege zijn vele paleizen, forten en tempels en het omringende, tot de verbeelding sprekende, woestijnlandschap. De stad heeft de bijnamen blauwe stad vanwege de indigokleurige muren van de huizen in de oude binnenstad en sunny city vanwege het zonnige woestijnklimaat. De oude binnenstad is volledig omringd door een 16e-eeuwse stadsmuur.




















We hebben nog net een beetje tijd gehad om het stadje te voet te verkennen en de mooie, gerenoveerde stepwell te bezichtigen.












Jaisalmer (hier alle foto's)
Deze stad wordt vanwege de zandkleurige, gouden gebouwen ook wel de Gouden Stad genoemd. De zandkleurige gebouwen passen goed bij de omgeving. Jaisalmer ligt namelijk midden in de woestijn, de Tharwoestijn om precies te zijn, dicht bij de grens met Pakistan. De meesten maken de verre reis naar deze uithoek om een nacht in de woestijn te slapen onder de blote sterrenhemel. Er is ook een mooi fort dat boven de stad uittornt. Dit was het zicht vanaf ons dakterras/restaurant.


Maar eerst zijn we een speciale begraafplaats gaan bezichtigen iets buiten de stad, vlak voor zonsondergang. 














De vrouwen in Jaisalmer zijn bijzonder kleurrijk gekleed en dragen ook vaak veel sieraden. 








Een bezoek aan het fort mocht uiteraard ook niet ontbreken. Het enorme zandkleurige Jasailmer fort is bijzonder omdat het nog bewoond wordt. Het fort uit 1156 heeft grote indrukwekkende muren en is zo groot dat enkele duizenden mensen binnen de muren van het fort hun woning hebben. 




















De stad staat ook bekend om zijn mooie bewaarde en/of gerenoveerde Haveli's of koopmanshuizen. We hebben een wandeling gemaakt vanaf het fort langs de Haveli's naar ons hotel. 






















In de namiddag ging het dan met een jeep naar de woestijn. De eigenaar van het hotel organiseert deze uitstap zelf. Hij was er al een tijdje niet meer geweest en besloot ons daarom te vergezellen.
Onderweg maakte we even een stop bij een 'spookdorp'. Het hele dorp ligt er verlaten bij omdat er 's nachts spoken zouden rondsluipen zodat er niemand meer durft te wonen. Het jammere ervan is dat ze er een toeristentrekpleister van aan het maken zijn. Ze zijn huisjes aan het heropbouwen en wegen ernaartoe aan het aanleggen...







We rijden tot aan het woestijndorpje Khuri waar onze nieuwe 'vriend' enkele hutjes heeft staan waar je ook kan overnachten. Het dorpje is nog op plaatsen nog erg authentiek met lemen huisjes.







Van hieruit trekken we de zandvlakte verder in. Hiervoor zijn er (uiteraard) kamelen ter beschikking. Maar we zijn geen voorstander van op een beest te gaan zitten want vooraleer die tam genoeg zijn om mensen te vervoeren hebben ze heel wat moeten doorstaan. Na 5 minuten heb ik het dan ook voor bekeken gehouden en ben ik naast de kameel gaan wandelen. Ik kan de wereld niet veranderen maar mijn gewicht moet hij alvast niet meer dragen.





Al gauw passeerden we dames die met kommen water uit de put gingen halen. Misschien daar eens aan denken als de waterfactuur in België weer omhoog gaat. Ik verkies toch een kraantje met drinkwater hoor. 





Onze slaapplaats was dus onder de sterrenhemel waar ze een deken om op te liggen en een slaapzak hadden voorzien, want in de woestijn koelt het hard af tijdens de nacht. Terwijl ze het eten voor ons gingen bereiden, konden wij genieten van de zonsondergang. De kamelen dienden als fotomodel.








Het eten werd op traditionele wijze gemaakt, niet altijd even hygiënisch als je het mij vraagt. De afwas werd gedaan met zand... Ook heeft onze nieuwe vriend zijn levensverhaal verteld waar we heel stil van werden. Hij kwam uit een klein dorpje en heeft zijn vader op 6-jarige leeftijd verloren, zodat ze  nog armer werden als ze al waren. Hij is dan ook als oudste zoon als 9 jarige beginnen te werken op het veld en als schapenhoeder. Gelukkig heeft hij vele jaren later iemand ontmoet die hem mee naar de stad nam om werk te zoeken. Daar is hij in restaurants helemaal onderaan als afwasser en dergelijke begonnen en zich zo opgewerkt tot kok. Nu runt hij samen met zijn 2 broers een hotel. Echt schitterend en het is een geweldig mens.





Het slapen onder de sterrenhemel was speciaal. We hebben onze lenzen zolang mogelijk aangehouden om optimaal van de sterren te kunnen genieten, er was namelijk geen wolkje aan de lucht. Stef was in de ochtend wel geradbraakt van op de harde ondergrond te liggen. Mijne ondergrond is iets minder hard... Na het 'ontbijt' en een fotoshoot met de kamelen was het weer tijd om naar de 'beschaafde' wereld te trekken.










Bikaner - Deshnok (hier alle foto's)
De terugreis naar Delhi is ingezet, maar aangezien de afstand en vooral de staat van de wegen tegenvallen hebben we eerst in Bikaner overnacht. We zijn er net voor het donker aangekomen maar wat we er van gezien hebben was niet veel soeps. Op 30 km ligt wel een must see, namelijk de Karni Mata tempel of de rattentempel in Deshnok.  Er gaan verschillende verhalen rond over het ontstaan van deze bizarre tempel. De meeste gehoorde versie is dat men gelooft dat deze ratten de incarnaties zijn van hun eigen overleden familieleden. Het brengt geluk als ze over je voeten lopen en nog meer als je een witte rat ziet. Ik huiver al bij het idee dat zo'n beest over mijn voet loopt! Voor je de tempel binnengaat moet je je schoenen uitdoen, zoals in elke tempel. Ik heb ervoor gekozen om dit MET sokken te doen, Stef was blootvoets. De ingang van de tempel is alvast mooi met afbeeldingen van de lieve beestjes en de deur is een grote zilveren poort met mooie figuren. Al snel gaan er mensen neerknielen als ze een rat zien en kussen ze de grond. 




Het is er echt een rattenparadijs, want al die gelovigen brengen voor hen eten mee en hun dorst kunnen ze lessen aan de melkkom. Vele ratjes doen dan ook een dutje als ze hun buikje vol hebben gegeten. Wat een rattenleven!








In de tempel zelf is er ook heel wat te zien. De mensen bidden en zingen er tussen de ratten en je wordt er echt stil van. Heel vreemde, pakkende beleving. Ondertussen komt er zo'n schatje aan je voeten knagen. Ik schrik me telkens een ongeluk!






Gelukkig was er daar een kraantje waar Stef zijn voeten kon wassen. Mijn sokken hadden ook betere tijden meegemaakt maar na een aantal wasbeurten mochten ze weer mee om meer avonturen te beleven.


De volgende tussenstop op weg naar Delhi was Madawa, maar eerst zijn we nog even gestopt bij het dorpje Fatehpur, beide dorpen die midden 18e eeuw bewoond werden door rijke koopmanslieden die hun rijkdom graag wilden laten zien aan de buitenwereld door grote haveli's te bouwen met prachtige muurschilderingen. In Fatehpur zijn de meeste in slechte staat en nu bewoond door gewone (arme) mensen. In Rajasthan kom je vaak volgeladen karren tegen, voortgetrokken door kamelen. Eindelijk heb ik deze ook op de gevoelige plaat kunnen vastleggen.

















In Mandawa logeerden we in een prachtige, gerestoreerde Haveli. We kregen er zelfs een upgrade zodat we bijna onze kamer niet meer uit wilden. 






Aan onze deur van de kamer hing wel een wespennest maar dat laten ze daar gewoon hangen...








Het hotel voorziet ook een gratis gids die je na de rondleiding een fooi dient te geven. We hadden een tof kereltje, die ons het dorp heeft laten zien. De burcht is er omgebouwd tot een hotel met 200 kamers.



























Maar zo'n gratis gids, daar zitten natuurlijk nog wat addertjes bij onder het gras. Op het einde, wanneer je al 'goede vrienden' bent, dan moet je ineens mee naar een winkeltje van een nonkel die tekeningen verkoopt. We maakten hem al snel duidelijk dat we niets zouden kopen maar toch moesten we mee binnen voor een thee. Uit beleefdheid bewonder je dan zijn tekeningen, je raakt aan de praat en aan het einde van het verhaal ben je uitgenodigd om 's avonds bij zijn familie te gaan eten. Ach, en waarom niet dachten we. Het eten in het hotel was overprijsd en andere degelijke restaurantjes zijn er onbestaande. Dan moesten we nog langs bij zijn opa, die designer is. Verder dan een leuk praatje en een foto zijn we niet gekomen. Toffe pee wel!


Het eten bij de familie verliep in het begin wat stroef want de vrouw des huizes, een stevige dame, sprak geen woord Engels. Ze hadden onze eetplaats voorzien in hun slaapkamer, met een geïmproviseerd tafeltje en 2 stoelen. Maar toen de oudste dochter er bij kwam zitten ging het al wat vlotter. De man zijn droom was een guesthouse te beginnen. Stef maakte hem snel enthousiast over het idee en de man was op het einde in tranen en waren we vrienden voor het leven! Allé, toch bijna. Een speciale avond en we hebben hen voor het eten bedankt met een bedrag dat we normaal uitgeven in een restaurant. Iedereen tevreden.






Rajasthan was geweldig! De 2 weken hebben we prachtig weer gehad, geen wolkje aan de lucht gezien en 's nachts koelt het af zodat je goed kan slapen. 2 weken is wel niet genoeg om deze streek optimaal te verkennen. Te vaak hebben we ergens 1 nacht verbleven, wat niet voldoende bleek te zijn.

We hebben dan terug een nachtje in Delhi geslapen om van daaruit de nachttrein naar Varanasi te nemen. Om 22:00 zou de trein vertrekken en om 11:00 aankomen op de bestemming. We waren al goed op tijd in het station, om 21:00, want we moesten nog uitzoeken op welk perron die ging vertrekken. Dat uitzoeken bleek al snel een erg moeilijke opdracht want niets was er duidelijk. Na veel vragen en rondgestuurd te worden wisten we dat de trein niet voor 00:00 ging vertrekken. De vertrektijd werd steeds uitgesteld zodat we om 03:30 pas in onze trein konden! Verkleumd en kapot waren we, zoals alle andere honderden medepassagiers. Gelukkig hadden we voor de best mogelijke optie gekozen, een slaapplaats met 2 stapelbedden Je kreeg er verse lakens en een kussensloop, daar hoor je ons niet over klagen. We lagen beiden bovenaan en hebben gelukkig wat kunnen slapen. Maar de rit vorderde erg langzaam, er was veel mist en de trein had ook problemen met de electriciteit en moest overschakelen op dieselmotor. Gevolg: we kwamen niet aan om 11:00 maar om 23:00! Een vreselijke rit was het. Ik werd ondertussen ook meer en meer misselijk, waarschijnlijk van de koffie die we onderweg hadden gedronken. Nee, het was ons dagje niet. By the way, we zijn nu een dikke 2 weken verder en heb er nog altijd diarree van. Ik wou dat feit echt graag met jullie delen! Moet wel een heel straffe koffie geweest zijn...

Varanasi is de meest heilige stad in de wereld voor de hindoes en ligt aan de heilige rivier de Ghanges. Daar waar de Hindoes geloven dat wanneer je lichaam wordt gecremeerd je reïncarnatie cyclus wordt beëindigd en eeuwige rust zal vinden. Wanneer het mogelijk is wordt van een hindoe verwacht dat hij minimaal één keer in zijn leven naar de Ghanges komt om te bidden. Tegelijkertijd is de Ghanges ook de plek waar mensen gecremeerd worden, zich in badderen, hun was doen en hun voedsel uit bereiden. 
De dagen dat we er waren was het koud en mistig zodat er veel minder volk was dan andere periodes van het jaar. Maar de lijken kunnen uiteraard niet wachten om gecremeerd te worden dus die kwamen met momenten aan de lopende band. Je mag er geen foto's van trekken maar het is erg indrukwekkend om te zien. De mannen verzamelen zich rond het lijk, de vrouwen bezien het van een verre afstand of trekken zich terug. Het is moeilijk om uit te leggen wat je er allemaal ziet, voelt en ruikt. Ik ben er toch in geslaagd om van ver met mijn zoemlens enkele foto's van te trekken.




De bekendste bezienswaardigheid in Varanasi zijn de ghats. Dit zijn de trappen die naar de Ganges toe leiden. Er zijn veel verschillende ghats in Varanasi, met elk hun eigen naam en thema. Wanneer je langs de rivier loopt, dan loop je eigenlijk van ghat naar ghat. Er is veel te zien, maar de dagen die wij er waren was het er vrij rustig. 





























En ja hoor, zelfs in Varanasi is er streetart.








We hebben ons ook met een roeibootje laten varen langs de ghats, weliswaar niet tijdens zonsopgang, of -ondergang want er was geen zon te zien achter die mist.















In Varanasi is zelfs de vuilbak heilig!


Ons avontuur van India zou in Calcutta eindigen maar hoe daar geraken? Een trein nemen wilden we niet meer, want er was nog steeds mist en de kans op erg grote vertragingen was te groot. Een vliegtuig nemen was ook geen optie want die moest eerst terug naar Dehli en maakte het te duur. Uiteindelijk hebben we besloten een taxi te nemen naar Bodghaya, wat bijna halverwege Calcutta ligt.

We wisten eigenlijk niets van dit dorp maar bleek het toch niet het dorp van Buddha te zijn zeker. En net die week vond er dan ook nog de spirituele week plaats waar Buddhisten van heel Azië op afkomen. Er zijn heel veel verschillende tempels en kloosters in de buurt. Bij ons hotel lag er een Thaïs exemplaar, die nog niet helemaal af was maar wel mooi.


Op internet heb ik nog het volgende gevonden: 'Lord Buddha kwam in Bodgaya aan het einde van zijn zoektocht naar de meest serene plek om zijn meditatie te doen die hem hebben geleid tot de verlichting. Vandaag ziet u de getuigen hiervan, zoals de prachtige Mahabodhi tempel en de Maha Bodhi boom ernaast, waaronder Gautama de verlichting bereikte en "Boeddha" werd.' Die week zit het er dus vol rond die boom, allemaal te bidden en te mediteren of anderen doen een rare turnoefening door vanuit strekstand naar kniestand te gaan en al glijdend te gaan liggen, weer rechtstaan en zo de hele dag opnieuw. Tja, een mens moet iets doen hé. 







Er is daar ook nog een erg groot standbeeld van Buddha maar Stef begon ondertussen koorts te krijgen van iets verkeerd gegeten te hebben. Ik was ook nog steeds op de sukkel, Buddha heeft ons dus geen goed gedaan. Ondertussen hadden we via het hotel kunnen regelen dat we rechtstreeks naar Calcutta konden vliegen de dag erna dus dat was weer een meevaller. 

We hebben de indruk dat niet zo heel veel toeristen Calcutta bezoeken of er lang verblijven. Wij waren er 4 nachten maar hebben onze tijd toch goed omgekregen. Deze stad verschilt erg met Delhi. Je ziet hier nergens koeien op de straat en is daardoor ook minder vuil, het verkeer is er beter georganiseerd en je wordt er niet lastig gevallen door verkopers of mensen die verkeerde bedoelingen hebben (behalve bij de new market dan).
Op zondag zijn we de Victoria Memorial gaan bezoeken. Dit prachtige witte marmeren gebouw werd gebouwd ten ere van Queen Victoria. Het was aanschuiven om er binnen te geraken want de locals komen er op zondag ook graag genieten van de rust.








Van daaruit zijn we nog langs de St Paul's kathedraal gewandeld.




Kumortuli is een wijk in het noorden van de stad waar vele families leven van 'idolen' te maken uit stro en klei die gebruikt worden tijdens Durga en Kali festivals. Het is geweldig om het proces te zien van balen stro naar de felgekleurde beeldjes.




























De bloemenmarkt is eveneens een must see. Het is vooral een groothandel dus je ziet er massa's bloemen in allerlei geuren en kleuren. Ook de manier waarop de goederen na de verkoop vervoerd worden is het bekijken waard want vaak is dat op het hoofd. Zo hebben we iemand een grote hoeveelheid zien dragen waar 6 mensen voor nodig waren om het op zijn hoofd te krijgen en dan moet hij de smalle gangetjes nog door te zien geraken. Crazy!




















De bloemenmarkt is aan de stalen Howrah brug, waar ze met alle mogelijke soorten vervoer over rijden. 







We zijn dan nog een oude begraafplaats gaan bezoeken van Engelse overledenen. Diverse tombes, piramides en andere monumenten blikken terug op de glorietijden van de stad.






En hier zat ons avontuur in India erop. We willen zeker nog eens terugkomen om andere streken van dit enorme, fascinerende land te ontdekken. 
We zitten nu voor 3 weken in Perth, Australië en hebben het hier goed naar onze zin. Wij hebben 2 favoriete artiesten, Nick Cave en PJ Harvey en die treden hier toevallig op, net als wij hier zijn! Geweldig, niet? Binnen enkele dagen begint de Hopman cup tennis en gaan we Roger Federer bewonderen. Vanaf 4 januari hebben we voor 4 weken een auto gehuurd waarmee we de westkust gaan verkennen. Meer naar het noorden toe is het wel elke dag meer dan 40°, dus dat zal puffen worden in ons tentje. Op 1 februari vliegen we terug naar Bali waar we onze duikspullen gaan ophalen om nog wat te gaan duiken in Indonesië. Waar precies staat nog niet vast.
We wensen jullie allemaal een geweldig 2017, met vooral een goede gezondheid, want dat is nog altijd het allerbelangrijkste. Geniet van het leven, stel dat zeker niet uit! Groetjes, Ann en Stef xxx